Beste lezer,
Dit is 2016, waarin niet meer onder ons:
Ω Ken Adam | [D] Dr. No | Goldfinger | Dr. Strangelove | The Ipcress File | Sleuth | Barry Lyndon |
Ω Toots Thielemans | [M] "Sesame Street" | Midnight Cowboy | The Getaway | Turks Fruit |
Ω Vilmos Zsigmond | [C] Deliverance | The Long Goodbye | Close Encounters of the Third Kind | The Deer Hunter | Blow Out |
Ω Douglas Slocombe | [C] The Servant | The Fearless Vampire Killers | The Italian Job | Raiders of the Lost Ark |
Ω Abbas Kiarostami | [R] Close Up | Through the Olive Trees | Taste of Cherry |
Ω Curtis Hanson | [R] Bad Influence | L.A. Confidential | Wonder Boys | 8 Mile |
Ω Guy Hamilton | [R] Goldfinger | Funeral in Berlin | Live and Let Die |
Ω Michael Cimino | [R] Thunderbolt and Lightfoot | The Deer Hunter | Heaven's Gate |
Ω Herschell Gordon Lewis | [R] Blood Feast | Two Thousand Maniacs! |
Ω Ettore Scola | [R] Il Sorpasso | Brutti, Sporchi e Cattivi | Una Giornata Particolare |
Ω Garry Marshall | [R] Overboard | Pretty Woman |
Ω Arthur Hiller | [R] Love Story | The Hospital | Silver Streak |
Ω Louis van Gasteren | [R] Omdat mijn fiets daar stond | De prijs van overleven |
Ω David Bowie | [A] The Man who fell to Earth | The Hunger | Merry Christmas Mr. Lawrence | Labyrinth |
Ω Gene Wilder | [A] The Producers | Willy Wonka | Blazing Saddles | Young Frankenstein | Stir Crazy |
Ω David Huddleston | [A] Blazing Saddles | The Big Lebowski |
Ω Jon Polito | [A] Miller's Crossing | Barton Fink | The Big Lebowski |
Ω Cox Habbema | [A] Dokter Vlimmen | De Stilte rond Christine M. |
Ω Robert Vaughn | [A] The Magnificent Seven | Bullitt | The Towering Inferno |
Ω Alan Rickman | [A] Die Hard | Galaxy Quest | Harry Potter |
Ω George Kennedy | [A] Cool Hand Luke | The Eiger Sanction | The Naked Gun |
Ω Bud Spencer | [A] They call me Trinity | Vier Vuisten |
Ω Debbie Reynolds | [A] Singin' in the Rain | "Will & Grace" |
Ω Carrie Fisher | [A] Star Wars | Hannah and her Sisters | The 'Burbs | When Harry met Sally |
For Your Eyes Only LEZERS TOP 2016
|
Kaufman's heerlijke, eenvoudig rake dialogen, terzijdes en halve zinnen wekken de prachtige animatie tot leven. Saaie taxiritten en hotel check-ins zijn herkenbaar monotoon en daardoor ontstellend grappig.
Een Russisch antwoord op Birdman en After Hours. In Lena's wereld zijn mannen egocentrische ploerten. Daartussen dwaalt zij, apathisch en ontwapenend tegelijk, door de bruisende kleuren van een grauwe stad. De humor is plat kolderiek maar tegelijk dwars, waarmee het realisme surrealistische trekjes krijgt.
Liefdevolle ode aan ervaring en ambacht. In tijden van sluitende AZCs en Turkije deals kijken we met schaamrood op de kaken naar de klas Syrische kinderen voor wie juf Kiet een baken van veiligheid, structuur en vertrouwen moet zijn.
Een paar dagen met de vader van Ines in Boekarest voelt als een slechte grap die je niet meer kunt of wilt inslikken. Niet omdat je het leuk vindt, maar omdat je het nodig hebt. Duitse humor blijkt keer op keer scherper en leuker dan zijn slechte reputatie doet vermoeden.
Een conventionele musical met iets te brave liedjes die wordt gedragen door de kleurrijke settings, lichte humor en een soepel ritme. Maar dé reden om de film te zien is Emma Stone. Zij blaast tegenspeler Ryan Gosling (jammer genoeg) in vrijwel elke scene van het scherm.
De lekkere spanning en het prettige camerawerk overtuigen in een goed lopend, sociaal misdaadverhaal. Dat maakt van de film een indrukwekkend regiedebuut van dit Vlaams regisseur-acteur-scenaristen duo.
Zou Jane Austen Absolutely Fabulous hebben geschreven, dan krijg je zoiets als Love & Friendship. Heerlijk vileine en soms wat cynische humor gebaseerd op een minder bekende novelle uit het oeuvre van Austen.
Een slowburner met een sterk ensemble, Tucci en Keaton, in ietwat saaie karakterrollen. Braaf worden de misbruikonthullingen binnen de katholieke kerk gevolgd en toch blijft de film een spannende, boeiende en relevante ervaring.
Een combinatie van lodderig camerawerk en een komisch scenario legt de gekte van ons financiële systeem op een behapbare manier bloot. De stijlgreep om modellen en chef koks de moeilijke begrippen (al pratend tegen de camera) uit te laten leggen, werkt verrassend goed.
De kinetische energie van MacKenzie's vorige film, Starred Up, is vervangen door de rust van de woestijn. Jeff Bridges' sheriff geeft het geheel een No Country for Old Men-gevoel. Niet zo overweldigend maar de strijd met het noodlot is desondanks spannend.
Onmisbare film voor seventies liefhebbers. Wat een brille toont de jonge Spielberg! Extra genot dankzij de live begeleiding van de speciaal gecomponeerde muziek van de band Coparck.
❤.) once upon a time in the west (Sergio Leone, 1968)Cinema - opera - melodrama - hoogmis - tijdloos, in alle facetten.
▷▷ Genrefilm van het jaar ◁◁ ➷.) bone tomahawk (S. Craig Zahler, USA)Komt langzaam op gang, maar wat een finale! De gore in deze horror-western raakt je tot op het bot.
₩.) the vvitch (Robert Eggers, USA)De akkertjes van de 17e eeuwse, puriteinse pioniers vormen een mooi decor voor een demonisch occulte vertelling, die aan het eind de opgebouwde spanning niet helemaal waarmaakt.
©.) 10 cloverfield lane (Dan Trachtenberg, USA)Kleine thriller waarin John Goodman een mooie tightrope bewandelt tussen empathisch en krankzinnig. De spanning wordt mooi opgebouwd, zodat een krankjorum einde zelfs nog aangenaam aanvoelt.
∞.) the hatefull eight (Quentin Tarantino, USA)Een trillend kader met het vuil van de filmrol; het is een fijn weerzien met celluloid in ons digitale tijdperk. Ennio Morricone maakt een mooie, ouderwetse score en Tarantino lost alles weer op met geweld. Dit keer eens zonder knipoog, wat wel een verademing is.
♀.) elle (Paul Verhoeven, Frankrijk)De goede pers ten spijt is deze thriller toch wat conventioneler dan verwacht. Dat komt door de vele plotlijnen die netjes worden afgerond maar weinig invloed hebben op de worsteling van de hoofdpersoon met het schuld en boete thema. Fijne rol van Huppert, meer Verhoeven!
▷▷ Stop-motionfilm van het jaar ◁◁ i.) anomalisa (Duke Johnson, Charlie Kaufman, USA)Zie top-lijst.
ii.) ma vie de courgette (Claude Baras, Frankrijk)Weeskinderen hebben al snel onze sympathie. Maar de aantrekkingskracht van deze animatie zit in de creativiteit, het plezier en de humor van de vertelling.
iii.) kubo and the two strings (Travis Knight, USA)Zijn dit nog kleipoppetjes? De actie is oogstrelend, wervelend en soms wat veel. McConaughey is perfect gecast voor broodnodige komische ontspanning.
▷▷ Ben Wheatley film van het jaar ◁◁ §.) high rise (Ben Wheatley, UK)Shivers meets Snowpiercer meets Shame meets Dawn of the Dead. Niet voor iedereen, want over-the-top, self indulgent en soms wat langdradig. Maar stijlvol en gewaagd met mooie soundtrack, acteurs en actrices.
Is veel vergeleken met inspirator Steven Spielberg en het leidt inderdaad precies aan zijn kwaaltjes. Het vertrouwt te veel op impliciete dramatiek van de wereld van het kind en (!spoiler!) buitenaards leven. Hierdoor verliest het werkelijke thema, (!spoiler!) het verdriet van ouders die hun kind verliezen, aan kracht.
Clichématig verhaal over het harde modellenleven in Parijs lijkt een eeuwigheid te duren.
Deze film wilde ik graag leuk vinden, maar het lukte me niet. Op de één of andere manier zitten het verhaal, de boodschap, de acteurs en de muziek elkaar in de weg.
Het afgelopen jaar was er geen ruimte om veel films te bekijken. Vandaar dat jullie het moeten stellen zonder mijn gebruikelijke jaarlijstje van toppers en floppers. Zo'n rampjaar hoop ik in de toekomst te vermijden. Om mijn beeldenstroom in de toekomst zeker te stellen ben ik, als een ware eekhoorn, wel stug verder gegaan met verzamelen. Dat leidt dan dit jaar tot mijn alternatieve lijst.
De-top-tien-van-nog-in-cellofaan-verpakte-bluray-aankopen-uit-2016:
In de jaren zeventig en begin tachtig is elke Argento nog zo'n in het oog springende, felgekleurde XTC pil. Deze is volkomen onterecht grotendeels onder mijn radar gebleven
Uit Hollywoods golden age of horror komt de eerste en vermeend beste verfilming van H.G. Wells' ontaarde roman The Island of dr. Moreau.
Een meesterloze samurai meldt zich bij een feodale heer om op diens landgoed ritueel zelfmoord te mogen plegen.
Trippy cult met beeldschone Mimsy Farmer en veel psychedelische Pink Floyd op de soundtrack.
Deze groezelige jaren tachtig eurohorror schijnt fraai opgepoetst te zijn. Een bijzonder memorabele Isabelle Adjani deelt een duister Berlijns appartement met een Lovecraftiaans monster. Die prachtige filmposter hing jarenlang boven mijn bed.
Zowaar, een dierbaar VHS relikwie (de Nederlandse Video For Pleasure uitgave van deze film) kan in de kliko. Vormt een goede double bill met Possession, bedenk ik me nu.
Cynisch maar waar, na de zelfmoord van Tony Scott ga ik toch met andere ogen naar zijn films kijken. Dit is een favoriet van Quentin Tarantino.
Om haar medicijnenstudie te bekostigen raakt Mary verzeild in de bloedige, ondergrondse wereld van freaky chirurgische operaties.
Toen dit begin jaren 80 op TV was durfde ik na een paar minuten niet meer verder te kijken. Zo eng! Ik kan nu een nieuwe poging wagen.
Lyrische giallo, jaren geleden al eens mogen zien. Kan niet wachten om te herkijken.
Het was vooral de verdienste van het verhaal/script, maar Verhoeven weet het te vertalen in een gluiperig huiveringwekkende film.
Gezien in Eye, volgens de regels van Tarantino, wat het mede tot een zeer memorabele belevenis maakte. En Jennifer Jason Leigh speelt iedereen ongezien naar huis.
Een sterk idee, op een prachtige, zorgvuldige en originele manier uitgewerkt, zoals we van Kaufman inmiddels ook wel gewend zijn.
Deze tweede in de Cloverfield-reeks heeft veel weg van een toneelstuk. Gelukkig komen de makers dan ook met een paar ijzersterke acteurs op de proppen.
Intrigerende wraakfilm die gekunsteld zou kunnen overkomen door het fictie-in-fictie verhaal, maar het werkt allemaal heel soepeltjes.
Mijn guilty pleasure van dit jaar, een heerlijke parodie op het genre. Een welkome verademing ook op al die doorsnee superhelden-troep (en ja, ik heb ze allemaal gezien).
Indrukwekkend van begin tot einde.
Een dominante vader kan zijn gezin bijna alles laten doen..
Hoewel af en toe niet erg realistisch, geeft dit wel een interessante kijk op de morele, politieke en juridische dilemma’s van drone aanvallen.
De unieke opzet lijkt slechts een gimmick waar je snel genoeg van krijgt, maar verrassend genoeg blijft de overweldigende actie tot het laatst toe boeien.
Hoe je geen documentaire moet maken. Creëerde het tegenovergestelde effect van wat bedoeld was: ellendige mensen, die vluchtelingen! (gezien op IDFA)
Absoluut de minst boeiende film die ik in lange tijd had gezien. (gezien op IFFR)
Begint als een leuke komedie maar verzandt dan in iets waarvan niemand meer weet wat het is (hommage, parodie, sequel) en de karakters komen totaal niet meer uit de verf.