De Beste 10 films van 2011 volgens JB

Bijna alleen al voor de begin- en eindshots. Maar daartussen zit ook nog een prachtige vertelling over de droefheid van het bestaan.

Een ingetogen, minimalistische variant op ouderwets thriller/misdaad vermaak. En wat een beginscène!

Onverwacht goed: meeslepende en sterke karakterrollen waarbij Nick Nolte op randje van schmieren balanceert. Tikkeltje beter nog dan The Fighter.

Wat kan Nathalie Portman het op een mooie manier helemaal kwijt zijn, maar ze heeft dan ook niet de meest relaxte moeder.

Dans in 3D werkt erg goed, met prachtige choreografie dus vooral doorgaan! Alleen dan in vervolg zonder saaie interviews ertussendoor, dat leidt wel erg af.

Indrukwekkend tijdsbeeld van de rassendiscriminatie in de VS. Humoristisch en ernstig tegelijk.

Onderhoudend sci-fi mysterie met kinderen die gelukkig ook echt kunnen acteren. Een typisch voorbeeld van een goede Spielberg productie.

Over de massamoorden aan het begin van het regime van Pinochet. Het relaas is soms zo onwerkelijk dat het magisch-realistisch wordt.

Geromantiseerd kijkje van Woody Allen in de jaren '20 van Parijs. En Owen Wilson is misschien wel de beste Woody-vertolker ooit.

Briljante rol van Christian Bale als met zichzelf vechtende junkie. Alleen jammer dat de comedy wat afbreuk doet aan het uitstekende drama.

De flops van 2011 volgens JB

Mooie plaatjes alleen maken geen film.. voor liefhebbers van popperige schaars geklede meisjes in absurde actiescènes.

Met zo'n titel weet je dat het verhaal er niet toe doet.. en dat bleek er dan ook niet te zijn.

Waar James Bond zich probeert te vernieuwen, lijkt M:I juist weer oude gebaande 007-paden op te willen zoeken. Russische nucleaire lanceercodes in een koffertje met aftellend klokje..? Come on..

De Beste 10 films van 2011 volgens VW

Groots drama in klein verhaal. Hoe zelfs de beste intenties onherroepelijk op verdriet kunnen uitdraaien.

In tijden waarin burgerschap is vervangen door slachtofferschap vertelt dit prachtig geregisseerde verhaal ons een moraal over acties en consequenties.

De achtervolgingen in de genreklassieker The Driver (1978) zijn spectaculairder. Maar de ijzingwekkend kalmte waarmee gettaway driver Gosling afrekent met zijn belagers is intenser.

Mooi slot van documentaire-trilogie toont de wrange gevolgen van urbanisatie in Indonesië. Het bevat zo veel inzichten dat het bijna gescript moet zijn.

Rooster Cogburn rides again and carves another nutch on the butt of the Coen brothers gun.

Marina zoekt de menselijke verhouding in Grieks industriestadje als was ze haar held David Attenborough.

Shut up, Crime! Want The Crimson Bolt pakt het superhelden-genre aan met flinke portie onverantwoordelijk geweld en een kinderlijk gevoel voor humor.

Aronofsky vult het gat dat Cronenberg de laatste jaren heeft laten vallen, helaas hebben de subplotjes weinig om het lijf.

Warme film over identiteit, familie en vriendschap van de regisseuse die in 2007 ook al het mooie Naissance des Pieuvres over meisjesvriendschap maakte.

In het jaar van de protestant kijken we naar de revolutie in Chili 1973. De anonieme slachtoffers verdwijnen ook hier al snel in de schaduw van het politieke spel.

Met een nieuwe live soundtrack (Kevin Toma) trok deze overrompelende film dit jaar door het land. Deze 'geschiedenisles' over zwarte magie beschikt over meer sfeer, lef, humor, fantasie, experiment, beeldenrijkdom, en impact dan welke moderne fantasy-epos ook. Kijken!

De flops van 2011 volgens VW

Deze spookhuisfilm moet te veel zijn best doen om zijn inspiratiebronnen na te apen, vergelijkbaar met het halfbakken Drag me to hell uit 2009.

Niet eens zo'n slecht vervolg op dé bromance-hit van 2009, men is alleen vergeten het leuker te maken dan het origineel.

Een overlange bruiloft met schetsmatige bijfiguren en een kwijnende Kirsten Dunst hebben mij weinig te vertellen. Pas in de laatste vijf minuten doet de film je iets voelen en dan is het al veel te laat.

De Beste 10 films van 2011 volgens LePaulski

Eindeloos intrigerend apocalyps arthouse drama ondergedompeld in een bizar licht, depressie en (Europese) kunstverwijzingen.

Werkt overtuigend naar een onontkoombare conclusie: we leven in een behoorlijk zieke maatschappij en de grootste ziekmakers komen er eenvoudig mee weg.

Vervreemdend, dromerige stuk jaren 80 cinema met Ryan Gosling als een kinder, gentler actionhero.

De eenvoud van het idee maakt het wonderlijk dat het nog nooit (zo) eerder is gedaan. Natuurlijk valt of staat alles bij de uitvoering en die is hier perfect.

Fascinerende 24 uur op een brokerkantoor tijdens het begin van de kredietcrisis. Maakt een goede double bill met Inside Job.

Puur Hollywood vakmanschap is revanche op het abominabele Planet of the Apes van Tim Burton.

Moderne film noir is nog steeds levensvatbaar met topacteurs en een uitgekiend script.

Speels romantisch tijdreisverhaal in rijk verleden van Parijs, met een ontwapenend naïeve Owen Wilson in de Woody Allen rol.

Oerdegelijk, zonder echt te verrassen. Jeff Bridges!

How it feels to be young.

De flops van 2011 volgens LePaulski

Ten onder aan een schrijnend gebrek aan originaliteit, diepgang en sterren met goede zin.

Mist nagenoeg alles wat het boek van Peter R. de Vries tot een pageturner maakt.

Geef mij zo'n pilletje. David Cronenberg had hier echt iets van kunnen maken.