Beste lezer,
2004 zit netjes in de doofpot en dus blikken we weer terug naar 365 dagen celluloidvertier. Waarbij LePaulski weer even van de partij is, JB zich verexcuseerd voor de commerciele programmering op zijn eiland en VW niet kan terugvallen op geldige excuses.
Zhang Yimou stort zich ineens op een heel ander genre en maakt meteen de beste in zijn soort. Verbluffend mooi.
Ik dacht na Kill Bill Vol.1 dat Tarantino's maniertje de houdbaarheidsdatum had bereikt, maar met Vol. 2 maakt hij zijn beste sinds Pulp Fiction.
Zowel Charlie Kaufman's scripts als Jim Carrey's optredens zijn bijna standaard genieten. De combinatie levert hier iets heel moois op.
Een les over de pracht van het bestaan en het artistieke statement van Tim Burton als regisseur.
Hoewel de sfeer en diepte van het origineel verloren zijn gegaan, geeft deze remake daar genoeg voor terug in de vorm van snelheid en spanning.
Die ogen! Die ogen! Aaaah!
The Fantastic Four's superkrachten zijn gestolen! Is dat plagiaat?
Prachtige Japanse plaatjes in een mooi verhaal over eer en moed, met een vleugje anti-globalisme.
Steve Coogan: Spike Jonze is a tree-hugger? Jesus, I never would've figured that one out.
Alfred Molina: Yes. Well, actually, I believe he prefers the term "leaf person".
Supervette sci-fi actie en dan ook nog wat van Asimov's filosofie weten te behouden. Dan vergeet je Will Smith gewoon.
90 Miljoen dollar heeft dit wanproduct gekost. Daar had je ook 10 leuke filmpjes van kunnen maken, denk ik dan.
Een hoopje special effects aan elkaar geluld door slappe, saaie of ongeloofwaardige scènes.
Beetje stoerdoenerij: kinderachtig niveau. Met de minst enge Dracula uit de filmgeschiedenis. Blade: erg goed, Blade II: best ok, Blade III: volkomen k#t!
Virtuoos martial artsfabel dat door pure schoonheid en ingetogen acteerwerk de kitsch ontstijgt.
Three Men in a Boat roeien zich van een krachtige volwassenheidsrite naar een spirituele ervaring.
Leven als Boeddhistische monnik vraagt om offers, respect voor het leven en de liefde houdt uiteindelijk alles overeind.
De besneeuwde Bosporus maakt zich van je meester tijdens een zoektocht naar warmte in onze urbane wereld.
Het leven is zwaar wanneer je omringd wordt door oppervlakkigheid. Scarlett Johansson kijkt te diep in de ogen van Bill Murray en belandt spontaan in haar mid-life crisis.
Paul Giamatti is onweerstaanbaar als kale, chagerijnige, introverte en explosieve brompot.
Er is een held op sokken voor nodig maar onze toekomst na een Zombie-invasie lijkt veiliggesteld, al gaat dat ten koste van een enkele Batman OST LP.
Misschien neemt het zichzelf een beetje te serieus maar biedt wel ultiem popcorn escapisme.
Prachtige vormgeving en lichte humor verbloemen het feit dat Pixar de scherpe randjes vermijdt.
Klassieker uit de Alpine-literatuur is helder en aangrijpend verfilmd, Joe Simpson's verbluffende verhaal verbleekt menige actiefilm.
Een poging om het bijbelverhaal zo plat mogelijk te brengen, is daar prachtig in mislukt. Wie spiritualiteit en duiding zoekt bekijke The Last Temptation of Christ.
Richtingsloze ode aan de verbeelding gaat zich te buiten aan sprookjesclichés wanneer een dromer weigert het bord voor zijn kop te verliezen.
Ideeënarme en structuurloze poging om de stijlvolle assist van deel één in te koppen. Ook talentvolle regisseurs schieten wel eens huizenhoog over.
Brute mindfuck van meesterregisseur Bruno Dumont. Een film als een huis huis vol spiegels; elke nieuwe scene wint aan kracht met vervormde weerspiegelingen van eerdere gebeurtenissen.
Weerzien na tien jaar van twee eendagsvliegen mondt uit in sprankelende spraakwaterval met melancholieke ondertoon.
Betoverend magisch realisme uit Rusland met bijbelse echo's.
Opvallend naargeestig werkje uit Hollywood met, meest opvallend, een oscarwinnende hoofdrol voor Charlize Theron.
Boeddhisme verpakt in moraalvertelling in prachtig natuurschoon gedrenkt.
Ongelukkige dertigers in Barcelona maken het zichzelf lastig.
Wrange liefdesgeschiedenis bekoort in al zijn rauwheid, maar kan iemand dat koortje aan de Bosporus naar huis sturen.
Virtuoos martial arts wapengekletter in opvallende carriereswitch van arthouse regisseur Zhang Yimou (Raise the Red Lantern).
Doeltreffende poging de zombies te stoppen met Engelse humor.
De zombies zijn terug in een opgefokte remake van de jaren 70 klassieker van George A. Romero.
Loodzwaar, onverteerbaar drama gaat na een half uur onderuit om nooit meer overeind te komen. Lighten up, please!
Het succes van de film is een interessant fenomeen, maar om er veel kwaliteit in te ontdekken is een hele opgave.
Vermoeiende en totaal onverschillig latende horror over een vleesetende bacterie versus een stel tieners in een verlaten boshut.