Beste lezer,
Het lijstjes-virus heeft in de media het afgelopen jaar wat
minder gewoed dan het jaar ervoor. Maar wij hebben daar lak aan
en vinden het onze plicht jullie onze eindlijstjes voor te
leggen. Halverwege januari moet dat ook nog net kunnen. We zijn
ook erg benieuwd naar jullie toppers, dus stuur die snel nog op
zodat we daar volgende week ook een overzichtje van kunnen
sturen.
Helaas niet in de bioscopen uitgebrachte Spaanse fantastiek. Binnenkort de (ongetwijfeld slappe) remake vanuit Amerika met Tom Cruise.
Spijt, kikkers en Aimee Mann.
Onbegrepen of onbegrijpelijke Franse puzzel met beaver shots en een subliem droogkloterige hoofdpersoon.
Intelligente actiefilm tegen de helbelichte achtergrond van de tot nog toe onderbelichte Golfoorlog.
Die bloedmooie Japanse schone die afwacht met eindeloos geduld als een spin in haar web. Kiddie, kiddie, kiddie Koude rillingen
Twee Thaise geliefden kunnen zelfs door de dood niet gescheiden worden. Gedurfd sentimenteel geestverhaal.
Highschooldrama Scandinavian style. Eerlijk.
Het is dat dansje dat het hem doet.
Time waits for no one.
Verhaal als een wiskundige stelling met bijbehorend bewijs. QED.
Julia Roberts is een energieke single mom met push-up bra die haar baantje bij advocatenkantoor brengt. En gaat dan onder het mom van kortzichtige naastenhulp een dik uur lang zichzelf bevredigen. Daar hoef je inderdaad geen rechten voor gestudeerd te hebben.
Weerzinwekkend jatwerk van newlywed Guy Ritchie. En nu maar hopen dat ie van Madonna verder alleen nog huishoudelijk werk mag verrichten.
Mogen wij eeeeven overgeven?
Heerlijk stijlvolle thriller, met Terence Stamp als wraakzuchtige papa, die niet onderdoet voor zijn voorbeelden uit de jaren zeventig.
Dromerig sprookje over verlies en verderf dat, uit de hand geschoten in een grauwe Chinese stad, een rauwe werkelijkheid verbeeldt.
Als geheel misschien niet helemaal geslaagd maar prachtige stukjes acteerwerk van een grote cast en wonderbaarlijke plaatjes maken dat meer dan goed.
Een geromantiseerd beeld van de sloppen van Rio maar tegelijk intiem en verdrietig.
Over-the-top, flitsend oorlogsspektakel met een beetje moraal maar gelukkig niet al te veel pretenties en een gelikte productie.
De grote studio's in Hollywood kunnen nog steeds interessante produkten afleveren en American Beauty is daarvan het bewijs.
Burton gaat immer zijn eigen gang en maakte een mooie gothic met prachtige settings en Christopher Walken als een onvergetelijke Headless Horseman.
Christian Bale doet Patrick Bateman alle dubieuze eer aan in deze humoristische en fraai vormgegeven horrorflic.
Erg grappige parodie op alles en iedereen dat Star Trek lief heeft met een erg leuke cast.
Wie denkt dat Duitsers geen humor hebben, moet dit zeker op video huren, over twee mid-lifers die hun heil zoeken in een Japans klooster, één van de leukste films uit Noord-Europa van de afgelopen jaren.
Speciale Vermelding: Charlie's Angels (McG, USA)
Onbekommerde über-camp met veel vaart en humor in beeld
gebracht, leuke bijrollen en een onweerstaanbare Cameron Diaz.
Het tergende acteerwerk en de fantasieloze bewerking van deze bestseller was één van de teleurstellingen van het afgelopen jaar.
Geen teleurstelling maar daarom niet minder slecht had dit toch het einde van Tom Green's acteercariere moeten betekenen.
Ian Fleming draait zich om in zijn graf als hij zou zien hoe zijn franchise te grabbel wordt gegooid aan de commercie en het laagdrempelige shoot'em-up publiek.
Plat verhaal, plat acteerwerk en een opgeblazen monster, zou het goed doen als derde film tijdens een all-night videomarathon.
Heb ik even iets gemist, is de poep-plas-en-piemel humor van de Farrelli's verheven tot de standaard?