For Your Eyes Only part XCVIII




Fear X   [2003]

Uit: 2003, Denemarken/UK/Canada
Regie: Nicholas Winding Refn
Met: John Turturro, Deborah Unger, Stephen McIntyre, Jacqueline Ramel

Synopsis: Harry Caine werkt als beveiligingsbeambte in een winkelcentrum. Niet zo lang geleden werd zijn vrouw vermoord in een parkeergarage. Zijn obsessie om erachter te komen wie maar vooral waarom zij vermoord werd, consumeert al zijn vrije tijd. Het urenlang bekijken van banden van beveiligingscamera’s brengen hem tenslotte op het spoor van de dader.



VW

Mijn behoefte om in ieder vakantieland een bioskoopje te pakken met het liefst een lokale film heeft al een aantal leuke herinneringen opgeleverd. Deze keer bracht me dat naar een Amerikaans/ Deense film die onze bioscopen waarschijnlijk wel niet zal halen. Na Lars von Trier en Thomas Vinterberg probeert de Deen Refn nu ook internationaal door te breken. Na twee harde stadsfilms in het Deens (Pusher - 1996 en Bleeder - 1999) is het tijd voor het grotere werk. Daarvoor heeft hij een thrillerachtig script geschreven met als locatie een besneeuwd Wisconsin en is John Turturro voor de hoofdrol gecast. Er is een slechtere weg naar internationaal succes denkbaar. In Bleeder werd zijn bewondering voor Tarantino al duidelijk. Nu hij in Fear X zijn bewondering voor Lynch, Kubrick en de Coen broers etaleert, overspeelt hij echter zijn hand.


Het eerste uur van Fear X is zeker intrigerend. Stijlvol camerawerk en een rustige opbouw, maken de zoektocht van Harry een boeiende onderneming. Het Deens/ Amerikaanse scenarioteam [Refn en Hubert Selby Jr (Requiem for a Dream)] deed er verstandig aan zo weinig mogelijk dialogen te schrijven want hun teksten zijn op het randje van het basale. Veel zwijgende scènes zijn aan Turturro wel besteed. Urenlang staart hij naar de video’s, zittend tegen een wand van uitgeknipte foto’s die misschien verband hebben met de moord. Vastberaden breekt hij in bij de buren op zoek naar aanwijzingen. Dit zijn krachtige beelden zonder dat er een woord gezegd wordt. Het is daarom ook erg jammer dat het eind van de film instort onder een even lachwekkende als onbegrijpelijke climax. Onduidelijkheid en middelmatige Amerikaanse acteurs overheersen het, door een mistig complot omgeven, einde. Hierbij wordt ook nergens duidelijk waar de titel naar verwijst. Ook Turturro kan van het surrealistische einde, dat in de verte doet denken aan zijn helletocht in Barton Fink, niets meer maken waardoor de film een zeer onbevredigd gevoel achter laat. De Deense pers was haast unaniem lovend maar laten wij gewoon zijn volgende film afwachten.


VW geeft **



jouw mening



Gezien: 27-04-2003



Home