For Your Eyes Only part XCIII

Some things are better left top secret



Confessions of a Dangerous Mind

Uit: 2002, USA
Regie: George Clooney  (Good Night and Good Luck)
Met: Sam Rockwell, George Clooney, Drew Berrymore, Rutger Hauer, Julia Roberts, Matt Damon, Brad Pitt
Scenario: Charlie Kaufman

Synopsis: Gedurende de jaren zestig maakt, de werkelijk bestaande, Chuck Barris carrière als tv-man. Het begint met het concept van een datingshow dat hij verzint, ‘The Dating Game’. Wanneer dat een succes blijkt, ontwikkeld hij zich van bedenker en producent van meerdere soortgelijke shows tot presentator van de ‘legendarische’ ‘Gong Show’ (een show die lijkt op de voorronde van ‘Idols’). Tegelijkertijd wordt hij door Jim Byrd van de CIA gerekruteerd als spion. Uiteindelijk blijkt hij te worden ingezet als hitman op diverse plekken in de wereld met zijn gameshow als front. Aanvankelijk beschouwt hij het als een spannend avontuur maar op een gegeven moment lijkt er zelfs iets van een geweten te gaan knagen.



VW

Clooney timmert lekker aan de weg. Zijn A-status als acteur laat hem vrij om eigen projectjes van de grond te trekken. Dat doet hij samen met zijn maatje Soderbergh met wie hij in 2000 een eigen productiemaatschappij, Section Eight (Solaris, Ocean’s Eleven, Insomnia), heeft opgericht. Deze twee gearriveerde heren hebben ook veel coole vriendjes (waaronder Brad Pitt, Matt Damon en de Coentjes) die, mocht het experimentele gehalte een hoge beloning in de weg staan, het als een vriendendienst beschouwen om aan hun projecten mee te werken. Voor zijn eerste regie-poging heeft Clooney een kleurrijk levensverhaal uitgekozen. Dit geeft hem de ruimte om het regie-vak beter onder de knie te krijgen en hier en daar te experimenteren.


Eigenlijk heeft hij zich een zeer moeilijke taak op de hals gehaald want het verfilmen van een levensverhaal is minder makkelijk dan het lijkt. Ondanks het houvast van een min of meer waargebeurd verhaal, leuke anekdotes en de verschillende beslissende levensfasen waarmee ieder mens zich geconfronteerd ziet, draait alles in eerste instantie om karakter.
Bij de eerste kennismaking met Chuck Barris lijkt hij het eindstation van zijn leven te hebben bereikt. Terugkijkend op zijn geschiedenis beseft hij dat hij alles bereikt heeft waar hij nooit van had durven dromen (succesvol tv-man, avontuurlijk dubbelleven, mooie vrouwen). Tegelijkertijd blijken deze dromen haaks op zijn levensgeluk te hebben gestaan. Naakt, ontredderd, in de war, onverzorgd en apathisch starend naar een ruisende tv op een beduimelde hotelkamer maakt hij de balans van zijn leven op.


Barris wordt erg sterk neergezet door Sam Rockwell. Voor veel mensen een grote onbekende maar misschien ken je hem als de lekker valse Eric Knox in ‘Charlie’s Angels’. Zijn acteerwerk in ‘Confessions..’ deed me denken aan een kruising tussen dat van Al Pacino en Warren Oates (‘Bring me the head of Alfredo Garcia’, ‘Two- Lane Blacktop’, ‘The Wild Bunch’). Hij heeft die manische, zelfverzekerde controlefreak passie van Pacino en weet dat te combineren met de onschuldige ‘devil-may-care’ houding gecontrasteerd met een onderhuidse dramatiek die Oates altijd zo weet te treffen.
Waar Rockwell zich goed concentreert op de hoogte en dieptepunten van het leven van de haast schizofrene Chuck Barris, lijkt Clooney genoegen te nemen met de onwaarschijnlijkheden die dit verhaal herbergt. Alsof het hier een comic-verfilming betreft. In tegendeel, dit zijn de memoires van een bestaand persoon. Dit wordt onderstreept met een cameo van de echte Barris aan het eind.


Helemaal serieus lijkt Clooney dit verhaal toch ook niet nemen. Zijn eigen rol van CIA-rekruteur zou daar op kunnen duiden. Als een besnorde schaduw in regenjas ritselt hij door het leven van de steeds meer ontsporende show-host. Het enige bewijs dat de buitenwereld van Clooney’s personage heeft, is wanneer Barris hem verward citeert: “I fitted the profile…” Ook de rollen van Rutger Hauer en Julia Roberts als undercover agenten hebben iets van een persiflage.
Chuck Barris’ misavonturen als geheim agent lijken dan ook eerder uit een jongensboek te stammen dan uit de memoires van een geheim agent. Tunnels onder de muur van West naar oost Berlijn, bloedmooie maar gevaarlijke speciale agentes, het verwisselen van vergiftigde drankjes, de speurtocht naar een mol. Dit werkt eerder verwarrend dan verhelderend. Is deze kneuterige zij-plot nou serieus bedoeld of niet? Ik hoop eigelijk dat er aanwijzingen in verborgen zitten die erop duiden dat het geheel de vrucht is van een verwarde geest. Want door de ogenschijnlijke gestoordheid van deze man te onderbelichten verlies je een groot deel van zijn fascinerende karakter. Maar dergelijke clous heb ik niet kunnen ontdekken. De makers hadden misschien beter van acquit kunnen gaan met de titel ‘Confessions of a Distorted Mind’.


Hoe het ook zij de hit-man episodes zijn erg warrig verfilmd. Net als Barris heeft de kijker geen flauw benul van het hoe en waarom van zijn missies. Er zijn personages die uit het niets opduiken met een air alsof we ze al vaker in de film tegenkwamen. Roberts en Hauer kruisen te pas en te onpas het pad van Barris. Kan het nog iets anders zijn dan iemands wilde fantasie? Kregen we maar iets meer houvast. Het is alsof scenarioschrijver Charlie Kaufman (‘Adaptation’) zijn bedoelingen met opzet compleet verborgen wil houden. Het woord zelfcensuur komt sowieso bij mij op want hoe komt het dat deze man die een succesvol tv-producent/presentator was gedurende de jaren 60, 70 en 80, een man voor wie roem en vrouwen de zin van het bestaan vormden, dat deze man gedurende de hele film geen druppel, geen trekje, geen korrel drugs aanraakt? Is hij nou net die ene uitzondering? Een scène waarin hij met bewonderenswaardige wilskracht de verleiding weet te weerstaan was dan op zijn plaats geweest. Want als dit verhaal één vraag oproept is dat of hij niet ernstige psychische klachten heeft en lijdt aan hallucinaties. Met andere woorden, ‘what shit has this guy been on?’.


VW geeft **½



LePaulski

Vice Versa. Big. 18 Again! Like Father, Like Son.
Dante’s Peak. Volcano.
Deep Impact. Armaggedon.
K-9. Turner and Hooch.
1492: Conquest of Paradise. Christopher Columbus: The Discovery.
Antz. A Bug’s Life.
The River. Places in the Heart. Country.
The Sixth Sense. Stir of Echoes.
Dangerous Liaisons. Valmont.
Robin Hood. Robin Hood: Prince of Thieves.
Top Gun. Iron Eagle.
Auto-Focus. Catch Me If You Can. Confessions of a Dangerous Mind.


LePaulski geeft **½



jouw mening



Gezien: 06-03-2003

Bondgenoten,

Over bekentenissen van gevaarlijke geesten gesproken: wat zijn eigenlijk de filmvoorkeuren van de twee allergevaarlijksten? Wat zijn nou eigenlijk de favoriete films van de twee mannen waar het allemaal om draait op dit moment in de wereld? Welnu, voor George W. Bush schijnen dat te zijn Field of Dreams en Saving Private Ryan. En voor Saddam kunnen we noteren The Godfather en The Day of the Jackal. Wat kunnen we hiervan leren? Ik heb werkelijk geen idee.

VW, deze is voor de dude:



Home