For Your Eyes Only part XCII

Before you die, you see the ring.



The Ring

Uit: 2002, USA
Regie: Gore Verbinski
Met: Naomi Watts, Martin Henderson, David Dorman

Synopsis: Een journaliste gaat op onderzoek uit na het mysterieuze sterfgeval van haar nichtje. Hiervoor bekijkt ze een videoband die een vreemde vloek bevat. Eenieder die de band bekijkt krijgt een telefoontje met de mededeling dat de dood over zeven dagen zal intreden.



LePaulski

Het uitgangspunt van The Ring, een videoband die voor de kijker ervan binnen 7 dagen tot de dood leidt, is bij uitstek “high concept”. Deze Hollywood term is midden jaren 80 in zwang geraakt voor films die kernachtig, beklijvend en commercieel te noemen zijn. Vele Amerikaanse hits (Top Gun, The Rock, Beverly Hills Cop) zijn hieronder te scharen. Toch vindt het uitermate succesvolle concept dat ten grondslag ligt aan The Ring zijn oorsprong in Japan. Aldaar boekte schrijver Suzuki Koij er een besteller mee die als inspiratiebron diende voor drie Japanse en één (door sommigen als superieur betitelde) Koreaanse film. Ringu is een waar aziatisch cultuur fenomeen geworden met de hoogste bezoekersaantallen voor een horrorfilm in de Japanse geschidenis en met populaire poppen van het moordmeisje Sadako.


The Ring is in zijn Amerikaanse verschijningsvorm minder raadselachtig en minder ingetogen dan zijn Japanse voorganger, maar komt soms ook goed voor de dag. Zo zijn de schrikeffecten erg effectief, waardoor het volle City1 theater af en toe hoorbaar naar adem moet happen en is er een onbeschrijfelijk akelige scene met een paard op een boot. Verder gaan locaties (Seattle, een afgelegen boshut en een mistig eiland) en camerawerk van Bojan Bazelli hand in hand om een naargeestige sfeer op te roepen. Ondanks typische Hollywood cliches (een horror film is nog niet afgelopen als ie afgelopen is; een slechte vader herken je aan een permanente drie- dagen-baard; smart-ass kid van 5 jaar die de woordenschat van een overijverige gymnasiast ten toon spreidt) bevat deze Ring kopie voldoende elementen om de vloek levend te houden.


LePaulski geeft **½



VW

Zo af en toe fiets je ’s nachts na de film naar huis en vermijd je de aanblik van de ramen in een donkere huizenrij. Je zal er maar net een schim zien wegschieten. Thuisgekomen maak je net iets meer herrie dan nodig en staat de tv direct aan op een willekeurig programma. Wanneer je eindelijk het bed in duikt sla je ook het tandenpoetsen over om niet in de spiegel te hoeven kijken. God weet wat er zomaar achter je rug op kan duiken. Wie zich hier niet in herkent, is een dapperder persoon dan ik. Dit is toch wel mijn Modus Operandi na het zien van een echt enge film. Gebeurt niet vaak maar afgelopen week was het raak bij ‘The Ring’. Een prettige ontdekking dat ik het griezelen nog niet verleerd ben.


Zoals wellicht bekend is dit de Amerikaanse remake van de Japanse bioscoophit ‘Ringu’. Door de warrige structuur was deze originele film niet voor iedereen een even prettige zit. Toch is het een heel aardige film die inderdaad niet altijd even goed te volgen is maar in ieder geval een heel stel heerlijke horrorvondsten herbergt. Wie bij ’Ringu’ teleurgesteld achterbleef zou dit verhaal eens een tweede kans moeten geven met ‘The Ring’. Veel van de prachtige schokeffecten uit ‘Ringu’ (vermolmde lichamen, gemorfde gezichten op foto’s en het engste kapsel sinds Angelica Huston in ‘The Witches’) en vrijwel de hele opzet van de plot zijn overgenomen. Alleen hebben regisseur Verbinski en zijn cameraman met iets meer flair het verhaal opnieuw op poten gezet, zonder daar dus veel in te wijzigen. Achteraf is maar moeilijk te reconstrueren waar dat bij de voorganger de mist in gaat. In ieder geval staat met het meisje Samara/ Sadako (Japan) een mooi klassiek horror-icoon op. Klaar voor hommage en persiflage.


Het geheel straalt degelijkheid uit. De camera legt alle mysterieuze locaties (zelfs gewone flatgebouwen zien er troosteloos onheilspellend uit) routineus vast. De visuele en geluidseffecten krijgen je op het puntje van je stoel. Wanneer ook de acteurs inclusief een tienjarige David Dorfman hun werk na behoren doen en een zoetsappig einde op het allerlaatst wordt afgewend, valt er nog weinig aan te merken. Behalve dan dat de moordende videobanden, homocidale meisjes en nasmeulende lijken worden omringd door enigszins inspiratieloze karakters (nieuwsgierige journaliste/ alleenstaande moeder, haar ex/ videotechnicus en zoontje met ‘I-see-dead-people’ syndroom). In de Amerikaanse versie wordt alle mysterie uit de menselijke karakters gehaald. ‘The Ring’ wordt er niet beter door, wel makkelijker verteerbaar. Bovendien hebben kale karakters een goede horrorfilm nog nooit in de weg gestaan dus ook deze niet.


VW geeft ***






Gezien: 27-02-2003

hallo allemaal,

waar moet ik het nu weer eens over hebben? Aanstaande voorjaar dan maar? Met Ekko en Tivoli om de hoek en de Melkweg en Paradiso op steenworp afstand heb ik de afgelopen jaren maar mondjesmaat concerten bezocht. Daar moet dit voorjaar maar eens verandering in komen. Interpol, Peter Gabriel, Nada Surf, Ed Harcourt, Das Pop, Caesar en The Joe Jackson Band, ze zijn allemaal binnenkort in de buurt en ik ga ze maar eens tjekken ook. Over de zomerfestivals ben ik nog niet uit, al heeft Rock Werchter wel weer een beresterk programma. Wanneer één van jullie nog tips heeft voor in de kleine zaal houd ik me aanbevolen.

ft. LePaulski



Home