For Your Eyes Only part XLVII

What Women Want

In deze bijzonder gelikt getitelde filmkomedie speelt Mel Gibson een seksistische creatieveling bij een reclamebureau. Zijn plannen om aangesteld te gaan worden als Creative Director worden gedwarsboomd door de van buitenaf binnengehaalde Helen Hunt. Er ontstaat een strijd tussen Gibson en Hunt die uitmondt in, jawel, liefde. O ja, de strijd wordt enigszins ongelijk als de sexist Gibson als een donderslag bij heldere hemel in staat wordt gesteld de gedachten van vrouwen te lezen.

Aardig gevonden die selectief telepathische gave van Gibson. Doet een beetje denken aan Groundhog Day, waarin Bill Murray door het steeds opnieuw ondergaan van dezelfde dag een beter mens wordt. Alleen is het sterke punt van laatstgenoemde film dat de gimmick waar de film op is gebaseerd als het ware steeds opnieuw wordt uitgevonden en steeds meer geheimen prijsgeeft. Daar vloeien de grappen op logische wijze uit de gevormde situatie. In WWW zijn de enige aardige grappen de imitaties die Gibson doet van Sean Connery en van een homofiel. De gimmick leidt nauwelijks tot een geslaagde grap en er wordt niks meer mee gedaan dan vrouwen neer te zetten als tobbende wezentjes.

De voornaamste reden voor Gibson om zijn gave aan te wenden is om Marisa Tomei in bed te krijgen. Het zwakke punt is dan ook dat er geen enkele logische reden wordt gegeven om Gibson zijn gave te laten gebruiken om de vrouwen om hem heen te helpen. Dit is iemand die totaal ongeinteresseerd tegen de behoeftes en verlangens van anderen aankijkt. Het is dan ook niet aannemelijk dat het kunnen beluisteren van de niet verwoorde gedachtes hem opeens beweegt de messias van het vrouwelijke ras te worden.

LePaulski geeft *

Nick Marshall (Mel Gibson) is een getapte creative executive bij een reclamebureau. Opgegroeid tussen Las Vegas showgirls is hij een gerespecteerd (onder de mannen) vrouwenversierder (type Sam Malone). Maar nu heeft de tijd hem ingehaald. Zijn grote kracht was het bedenken van reclamecampagnes waarin vrouwen geëxploiteerd worden voor alles wat ze sexy maakt in de ogen van de man. Om de groeiende markt voor vrouwen te kunnen bespelen  neemt zijn baas (een leuke bijrol van Alan Alda) een vrouw (Helen Hunt) aan op de positie waarnaar Nick hoopte te promoveren. Uiteraard ontstaat er rivaliteit tussen Hunt en Gibson. Ondertussen weet Gibson Hunt's hart te veroveren want door speling van de natuur kan hij opeens horen wat vrouwen denken.

Na afloop meldde LePaulski, "ergens is dit een hele zieke film." En daar heeft hij wel een beetje gelijk in. Deze film heeft het niet hoog op met het intellect van vrouwen. Ondanks zijn immens slechte reputatie onder de vrouwen weet hij deze met een paar goedgekozen woordjes om zijn duim te winden of in het bed te praten. Mannen komen van Mars en Vrouwen van Venus-geleuter viert hoogtij. Maar is dit nu belangrijk? Het is tenslotte op de eerste plaats een romantische komedie. De stroming Romantiek staat al enkele eeuwen voor het verbloemen van onze dagelijkse werkelijkheid en het geloof in het goede in de mens. Dan is het toch heerlijk dat zo'n gladjakker de vrouw leert respecteren, een vrouw het leven redt en aan een vrouw zijn hart verliest dankzij goddelijke interventie. Gibson is charmant, Hunt is niet eens irritant en het verhaal behoorlijk amusant. Jammer genoeg wordt het romantische gezemel aan het einde een half uur te lang doorgetrokken.

VW geeft **

Gezien: 22-02-2001

Amici,

Ook dit keer heb ik weer een goede smoes bedacht om deze inleiding kort te houden. Over 5 1/2 uur moet ik mijn nest uit op weg naar het land van de eeuwige pastaslierten en daar wil ik een beetje uitgerust van gaan genieten.

LePaulski, a quarter for your thoughts