For Your Eyes Only part XLII

First comes love. Then comes the interrogation.


Meet the Parents

Uit: 2000, USA
Regie: Jay Roach
Met: Robert De Niro, Ben Stiller, Teri Polo, Owen Wilson




VW

De titel is het verhaal in een notendop. De verpleegkundige Ben Stiller, alias Greg Focker, wil zijn vriendin ten huwelijk te vragen. Maar ziet dat plan in het water vallen wanneer hij voor het eerst haar familie ontmoet. Uitgenodigd voor het huwelijk van haar zus maakt hij van de voorbereiding een catastrofe. Hij komt aanzetten met de verkeerde kadotjes, zegt (onbewust) alle verkeerde dingen, zijn beroep valt niet in de smaak en hij krijgt het aan de stok met het lievelingetje van de familie, de kat. Zijn grote tegenspeler in dit rampenweekend is Robert De Niro. Deze eist, als strenge vader, niets dan het beste voor zijn dochters. Greg's pogingen om een goede indruk achter laten, vormen een  opeenstapeling van blunders waarbij hij het gezicht van de aanstaande bruid toetakelt, oma's urn ontheiligt, huwelijkskado's vernielt en de huiskat kwijtraakt.


Dat dit verhaal nog verfilmd moest worden blijft een raadsel. Dat deze ingrediënten met Stiller en De Niro in Amerika een flinke hit opleverden is minder verwonderlijk. Stiller is een vertrouwd gezicht als komisch schlemiel en De Niro had al eerder komediesucces met Analyse This. Waarom deze laatste film zo veel waardering kreeg is mij overigens een raadsel. Zelden zoveel flauwe grappen in één film gezien en de manier waarop De Niro grappig wil zijn met zelfparodie vind ik bijna zielig. Gelukkig is hij nu beter op dreef in een amusante, lichte rol als conservatieve control-freak. De ongemakkelijke situaties waarin Stiller keer op keer belandt zijn lekker herkenbaar en leveren toch een aantal behoorlijk leuke grappen op. Al zie je de meeste al mijlen ver aankomen.


Als kijkvoer best te pruimen dus maar we proberen hier ook een zekere waardering mee te geven aan de stukjes. Wanneer je dan wat langer nadenkt over deze film dan van de bioscoop stoel tot aan de deur, komt het er bekaaid vanaf. De grappen werken maar zijn wel erg gemakkelijk. Dat gestuntel met het gekoesterde huisdier, de slapstick met een urn, een aan de haren erbij getrokken subplotje over het geheime leven van vaderlief, het in brand zetten van diverse objecten, het is allemaal wel erg belegen. Het ergst zijn nog wel de grapjes over de naam Focker. Zouden de makers zo weinig vertrouwen hebben gehad in het komische element van de film dat ze zelfs zulke flauwiteiten er voor de zekerheid in hebben laten zitten? De maker, Jay Roach, heeft trouwens al een heel wat grappiger films op zijn naam staan met de twee Austin Powers films. Maar dat kan ook op het conto van Mike Myers geschreven worden. Geen bijzonder filmpje dus maar aardig tijdverdrijf zeker voor de fans van Stiller.


VW geeft **



LePaulski

Als de tot over zijn oren verliefde Greg Focker (Ben Stiller) voor de eerste keer met zijn vriendin meegaat naar haar ouders beginnen er problemen te ontstaan als het niet helemaal klikt met de vader des huizes (Robert de Niro). In een wanhopige poging om zaken recht te trekken veroorzaakt Focker de nodig schade aan huis, haard en inwonenden.


Mensen die te laat binnenkomen zouden nog kunnen denken dat ze bij de laatste reclamespot van Centraal Beheer zijn beland, want de wet van Murphy wordt hier consequent in werking gezet. Meet the Parents poogt op wanhopig wijze alle mogelijkheden tot een lach aan te wenden. Dat gaat van voor de hand liggend (de achternaam van Greg) tot uitstekend gevonden (het bijverven van de huiskat Jinxie). Deze film wil zo leuk gevonden worden en heeft zoveel onwaarschijnlijkheden bij elkaar gebracht dat het haast nog moeilijk wordt om het een warm hart toe te dragen. Toch lukt dat uiteindelijk wel. En dat is niet aan de hele cast te danken, want met name de actrices hebben weinig bruikbaars toegeworpen gekregen van de scriptschrijvers om hun karakters wat meer menselijk te laten lijken. Neem bijvoorbeeld de vriendin van Greg die zo met zichzelf bezig is dat ze geen tijd meer heeft om op te merken dat het niet echt goed gaat met haar vriend. Echt romantisch wordt deze romantic comedy daarom nooit.


Het zijn hier twee acteurs die de kersen mogen plukken en dat zijn natuurlijk De Niro en Stiller. Ben Stiller is een bijzondere acteur die zijn joodse, komische uitstraling nooit uit de weg gaat en al eerder in There's Something about Mary mocht schitteren. Hij balanceert vaak op het randje met zijn acteren. Zoals hier te zien is als hij het avondeten met een gebed moet openen van schoonpapa. Hij schmiert er op los en je hebt het gevoel dat ie ter plekke de hele film bijelkaar zit te verzinnen. Dan is er nog de grote Robert De Niro, die hier ook als producent optreedt. Hij heeft natuurlijk geen enkele moeite met deze rol, de overbemoeizuchtige vader waar een kleine steekje aan los zit. Hecht nogal veel aan traditionele waardes. De Niro speelt het met verve zoals we gewend zijn. En in dat laatste zit hem nou net de kneep. De Niro is in de laatste 10 jaar groot acteur af omdat hij het vermogen ons te verrassen totaal is kwijtgeraakt. De twee afzonderlijk mogen dan niet verwonderen, maar de chemie die hen bindt werkt fantastisch. Folklore wil dat Stiller zelfs doodsbang was voor De Niro op de set. En zo hoort het ook natuurlijk.


LePaulski geeft **½



jouw mening



Gezien: 04-01-2001

Godzijdank vrienden,

VW en LePaulski hebben eindelijk het jaar 2000 achter zich weten te laten. Het enige wat we er nog over gaan melden is de uitslag van onze enige echte lezerspoll. (Kom, doe VW en LePaulski een lol en stuur je lijstje van 2000 nog even in als je dat nog niet gedaan hebt en zo houden jullie die twee ook weer even van de straat).
Ik moet eerlijk zeggen dat ik in die ene week van het jaar waarin er darts op TV te zien valt, minder heb gekeken dan afgelopen jaren. En dat is jammer, want er viel weer veel te genieten. Het commentaar bij SBS is verschrikkelijk (nee dan de BBC!), maar wel leuk was dat Co Stompe (of Stompie zoals ie bij ons thuis naar engels gebruik nog steeds wordt genoemd) en Ray Barneveldt een bijzonder geestig duo vormen met hun commentaar na de wedstrijd. Zo op elkaar ingespeeld dat ze me deden denken aan die twee andere tragikomische criticasters in hun jonge jaren... Ik zou zeggen:

VW, LET'S PLAY DARTS!



Home