For Your Eyes Only part XXXVI

Goûter n'est pas jouer...


Une affaire de goût

Uit: 2000, Frankrijk
Regie: Bernard Rapp
Met: Bernard Giraudeau, Jean-Pierre Lorit, Florence Tomassin, Charles Berling, Jean-Pierre Léaud



VW

Dit is de tweede film van de Franse tv boekenrecensent Bernard Rapp. De Franse Michael Zeeman zullen we maar zeggen. Nou moet ik persoonlijk er niet aan denken dat Zeeman ook nog eens speelfilms ging maken maar laten we Rapp het voordeel van de twijfel geven. Bovendien werd Rapp's debuutfilm, Tiré a Pàrt, behoorlijk goed ontvangen.


In een restaurant rekruteert een rijke Franse zakenman, Frederic (Bernard Giraudeau), de ober, Nicolas, om voor hem te komen werken als voorproever. Het baantje stelt niet veel voor omdat de jongeman alleen mee hoeft naar diners, de maaltijd te proeven en een oordeel te geven. Voor zijn vorstelijke salaris moet hij wel dag en nacht paraat zijn. Deze baan gaat op den duur wel zijn tol eisen. De verhouding tussen de twee mannen intensiveert en Frederic probeert Nicolas te smeden naar zijn eigen zelfbeeld. In dat proces vervreemd Nicolas van zijn vriendin en vrienden. Nicolas krijgt vreemdere opdrachten. Zo maakt hij bijvoorbeeld een parachutesprong om deze aan Frederic te kunnen beschrijven. Tegen het eind van de film had er een explosieve spanning kunnen ontstaan.


Kunnen, want in het oproepen van spanning slaagt de film absoluut niet. Wat mij betreft is de film op meerdere fronten mislukt. Jammer want op papier ziet het verhaal er interessant uit. Zo hinkt deze film op verschillende gedachten die allemaal niet uit de verf willen komen. Een van die thema's is de lokroep van het grote geld. De valkuil waarin de jonge Nicolas wel erg makkelijk instapt. Zijn personage heeft dan ook zo weinig karakter dat hij binnen een paar weken al zijn goede vrienden plus vriendin van zich weet te vervreemden. De schreeuwende eenzaamheid van de zakenman Frederic moet iets te maken hebben met een zeer beschermde jeugd en een vroeger opgelopen trauma rondom zijn vader. Maar dit wordt nergens begrijpelijk of uitgediept. De mysterieuze vriendschap tussen twee mannen blijft ook een mysterie. Wat zien die twee ruggengraatloze mannen in elkaar? Niet alleen het verhaal en de karakters blijven tweedimensionaal, het is ook nog eens flets gefilmd. In de jaren zeventig zou dit misschien in de Nederlandse bios gedraaid hebben onder de naam Een kwestie van smaak, een slappe titel die heel wat beter bij deze film had gepast.


VW geeft *½



LePaulski

Een jonge man krijgt een baantje aangebodendoor een rijke industrieel. Hij mag voorproever worden. Al het voedsel dat genuttigd gaat worden door  de excentrieke Delamont wordt eerst getest. Dit lijkt een soort veiligheidsmaatregel (Delamont is allergisch voor kaas en vis), maar al snel blijkt dat de jonge Frederic ook uitgebreide beschrijvingen moet afgeven. Frederic wordt niet zozeer gebruikt als pantser maar gevormd als evenbeeld van Delamont. Methodisch wordt hij gestript van zijn persoonlijheid en opnieuw opgebouwd. Zijn oude vrienden raakt hij kwijt en ook zijn eigen denkbeelden. Het proeven breidt zich uit naar andere terreinen (vrouwen, parachutespringen). Een ziekelijk psychologisch machtsspel ontspint zich.


De laatste film die wij hier beschouwden betrof Gouttes d'eau sur pierres brulantes en daarin maakten VW-LePaulski kennis met de magische Bernard Giraudeau. De man bezit een natuurlijke charme die hij koppelt aan een mysterieuze overredingskracht. Dit zijn de acteurs waar je voor naar de bioscoop gaat. Hij speelt hier de zakenman Delamont en weet weer te boeien. Ik moet wel zeggen dat de rol veel gelijkenissen vertoond met zijn karakter Leopold uit de vorige film. Het is dus nog iets te vroeg om te kunnen oordelen over de reikwijdte in zijn acteerprestaties.  Daar waar Giraudeau weet te boeien vervalt de film al snel in een slaapwekkende voorspelbaarheid. Na een kwartier heb je wel zo ongeveer door waar het allemaal naar toe gaat. Het originele gegeven mondt uit in een dertien in dozijn thriller. De sfeer doet een beetje denken aan The Firm en The Game, maar dan op zijn frans. Dus met een overvloed aan exotische gerechten. En dat zal ook wel de reden zijn waarom we Une affaire in Nederland mogen aanschouwen. Veel filmkijkers zien graag veel gerechten voorbijkomen en er zijn talloze films die dit gegeven succesvol uitbuiten (La Grande Bouffe, Eat Drink Man Woman, etc). Ik kan het niet laten om te melden dat une affaire de gout een beetje een flauwe, smakeloze maaltijd is geworden.


LePaulski geeft *



jouw mening



Gezien: 2-11-2000

Vrienden,

Na een korte afwezigheid zijn VW-LePaulski weer terug. Jullie zijn niet zomaar van ons af! Wederom bezochten wij een Franse film, al was het alleen maar om de mooie titel (die we ook hadden kunnen gebruiken voor onze site). Zonder verder te dralen wil ik graag het woord geven aan de man die Utrecht leefbaar maakt:

VW, burn em



Home