For Your Eyes Only part XVIII

Warning: Exposing the Truth May Be Hazardous    

  
                                                                            

The Insider

Uit: 1999, USA
Regie: Michael Mann   (Collateral)
Met: Al Pacino, Russell Crowe, Christopher Plummer, Diane Verona, Michael Gambon, Rip Torn, Philip Baker Hall




VW

Op een dag komt Russel Crowe thuis met slecht nieuws, hij is ontslagen. Zijn vrouw krijgt zowat een toeval want hoe zit dat met de centen, de verzekeringen en de hypotheken. Crowe blijkt ontslagen omdat hij onhandelbaar was voor de directie van de op twee na grootste tabaksfabrikant van Amerika. En dat komt hen slecht uit want ze hebben een groot geheim te verbergen. Nicotine is namelijk verslavend, weten zij. Ondertussen beweren zij naar buiten toe, bij hoog en bij laag, dat er niets aan het handje is. Per toeval komt Crowe in contact met Al Pacino die producent is van 60 minutes, één van de belangrijkste nieuwsshows in de States. Hierop besluit Crowe met de gevoelige informatie naar buiten te treden, met gevaar voor eigen leven en dat van zijn gezin.


Ondanks de lange speelduur ( ± 140 minuten) blijft het verhaal boeien. Eigenlijk is dit gewoon wel een cool filmpje. Na Heat en The Devil's Advocate had ik het wel een beetje gehad met die Pacino. Hoewel, Donnie Brasco was toch best te genieten maar zo op dreef als in Carlito's Way (1992) is hij niet meer geweest. Totdat ik hem dus in deze film zag eneindelijk weer van zijn typische bigger than life acteerspel kon genieten. Hij heeft niet meer dat breekbare van Serpico of Dog Day Afternoon maar weet zich toch in te tomen en een man van vlees en bloed neer te zetten.


Door het samenspel met Crowe, een leuke bijrol voor veteraan Christopher Plummer en de degelijke regie van Michael Mann is het een lekkere rechtbankthriller geworden. Of moet ik zeggen legal thriller want een officiële rechtzitting komt er niet in voor. Daar moet ik wel bij vertellen dat ik de afgelopen tien jaar elke film, waarvan ik maar het vermoeden had dat er een rechtzaal in voor kwam, links heb laten liggen. Kramer vs Kramer zal wel de film zijn die ik het meest recent gezien heb, als je A Few Good Men dan niet mee telt. Trouwens My Cousin Vinny...je ontkomt er ook niet aan. Maar echt veel vergelijkingsmateriaal heb ik niet. Toch weet ik zeker dat de genreliefhebbers hiervan zullen smullen. Tot en met de obligate where are they now aftiteling. Alleen jammer dat Mann er voor koos om Pacino het laatste shot te gunnen en niet de berooide Crowe die tochecht de hoofdpersoon van de film is.


VW geeft **½

 

                                                                                                                   
LePaulski

The Insider vertelt twee verhalen. Het verhaal over Jeffrey Wigand (Russel Crowe), die een geheim over de sigarettenindustrie met zich meedraagt en het verhaal over journalist Al Pacino, die de tegen de beperkingen van de amerikaanse vrijheid van meningsuiting aanloopt. Een van de weinige regisseurs met een instant herkenbare stijl in Hollywood is zonder enige twijfel Michael Mann (een andere is David Fincher). Hij is een auteur in de klassieke betekenis van het woord. Mann snijdt thema's aan die ook in eerdere werken naar voren zijn gekomen. Er zijn veel overeenkomsten met Mann's laatste hit Heat, maar ook bijvoorbeeld de Silence of the Lambs voorloper ManHunter. In Heat is Pacino ook van van de partij en weer een dubbelvertelling, maar met meer (uitermate effectief) expliciet geweld.


Een Hollywoodfilm die de sigarettenindustrie zwarter dan zwart afschildert is natuurlijk een lachertje. Er wordt immers nergens zoveel gerookt als op het witte (bruine) doek. En dat heeft Phillip Morris en vrienden bepaald geen windeieren gelegd. In de film is roken cool en heroisch en ik kan me niet herinneren ooit iets over longkanker te hebben gezien. Roken en cinema zijn een eeuwig pact aangegaan en daar verandert The Insider natuurlijk weinig aan. Er wordt hier trouwens wel opvallend weinig gerookt. Niet door Pacino of door Crowe of door Christopher Plummer en ook niet door de sigarettenbobo's. Deze laatsten worden vertegenwoordigd door Michael Gambon (The Singing Detective) die een verschrikkelijk mislukt amerikaans accent ten gehore brengt. Roken is voor het onzichtbare gepeupel en niet voor de groten der aarde.


Tot slot nog twee favoriete scenes. Kijk eens naar de scene op de golfbaan als Wigand zich (terecht) bijzonder bedreigd voelt, een gevoel dat versterkt wordt door de subtiele belichting. En de ultieme ironie van het leven: als Wigand onderduikt voor de sigarettenbobo's (na zijn hele familie al te hebben verloren) doet hij dat in een hotel dat uitkijkt op het grote kantoor van zijn vroegere werkgever. Een goede zet zoals ook Al Pacino zou moeten weten. Een oude Godfather wijsheid zegt immers "Keep your friends close, but keep your enemies closer."


LePaulski geeft **½



jouw mening



Gezien: 13-04-2000

Na lang, lang wachten is het dan eindelijk weer zover. VW en LePaulski heropenen de site. Nog even zonder veel toeters en bellen, maar boy, does it work!

So click and go:
http://www.kvi.nl/disk$1/zegers/vwlepaulski/menu.htm

Verder begint er een curieus probleem op te treden. VW en LePaulski zijn hetopvallend vaak eens qua sterwaardering de laatste tijd. Daar gaat de meerwaarde van het duostukje. What can I say? Sorry, folks. Het wordt tijd dat we weer eens wat dialectiek in onze nieuwsbrief genereren, maar niet deze week!

VW, go ahead and spill your guts man:



Home