Uit: 2004, China
Regie: Zhang Ke Jian (Still Life)
Met: Tao Zhao, Chen Taisheng, Jing Jue, Jiang Zhong-wei, Wang Yi-qun
Synopsis: Het wel en wee van de jonge medewerkers van het pretpark The World nabij Beijing.
Het is lastig om de zintuigen op scherp te krijgen. De kamera dwaalt door een onderbelicht gangenstelsel dat schijnbaar bij een theater hoort. De kamertjes en gangen worden bevolkt door Chinezen die zich in allerlei kostuums hijsen. Het enige dat je hoort is een meisje dat continu om een pleister gilt. Het is het begin van The World. In de bioscoopzaal gaat men verzitten, wordt er maar eens flink gekucht en zet een enkeling zijn gesprek van tijdens de reclamefilmpjes voort. Gelukkig dringen zich al snel een paar hoofdpersonen op de voorgrond en krijgt de plaats van handeling een kader.
Het pretpark van handeling is het podium waarop de jeugdige Chinese hoofdrollen hun ambities vervullen, de eenzaamheid verdringen, vreemd gaan, machtspelletjes spelen, roddelen maar vooral zoeken naar hun plekje in de wereld. Het is een somber beeld waarbij de morele uitverkoop van China voorop staat. Het belang van ontsnappen aan het hier en nu naar het elders en in de toekomst sneeuwt hun huidige leven volledig onder. Het elders is vaak het rijke Westen wat natuurlijk gesymboliseerd wordt door alle namaak wereldse attracties in het park. Statussymbolen namaakproducten hebben hun leven overgenomen. Mobieltjes vormen een belangrijk plotelement. Intieme momenten zijn schaars, contacten lopen voor een groot deel via de GSM. Vreemd gaan van partner wordt via de mobiel ontdekt en de dromen van de jongeren worden via GSM-beeldschermanimaties verbeeld.
Dat deze film niet aan het ontbreken van een pakkend plot ten onder gaat is onder meer te danken aan de bij tijd en wijle prachtige cinematografie. Zo is er een shot waarbij de achtergrond van bomen en flats voorbijflitst met op de voorgrond twee deinende gezichten zonder dat je kan zien waarop zij zich voortbewegen. Erg indrukwekkend is ook het eindshot van twee gezichtslozen onder de benen van verveelde omstanders. Bijna alle kleur is vertrokken een blauwige schemer blijft over. Maar ook de vaak zwijgende dialogen of gesprekken waarin de tegenspelers elkaars taal niet spreken zijn uiterst effectief en zelfs ontroerend waar het het jonge meisje Tao en haar Russische vriendin Anna betreft. Zij spreken elkaar voor het eerst in het toiletgebouw via een beslagen spiegel en voor het laatst op het toilet van een huis van vermaak via de tranen in hun ogen. Als The World één minpunt heeft dan is dat dat deze film iets te lang duurt waarbij niet elk verhaallijn even boeiend is. Maar heel vervelend wordt dat niet.
Beste bioscoopgangers,
En weer moest ik een editie van het Rotterdams Film Festival aan me voorbij laten gaan. De gedachte aan die tientallen films die ik weer niet heb gezien doet me huiveren, maar ik weet dat anderen de krenten voor me uit de pap hebben gehaald. VW bijvoorbeeld was zoals altijd onze trouwe en moedige vertegenwoordiger daar in de koude Rotterdamse zalen. Zelf hou ik het bij de airco van de Curacaose bioscoop waar de spoeling helaas wat dunner is, maar waar ik toch weer een paar aardige rolprenten heb kunnen meepakken.
VW, was ie in Nederland ook zo groot?