Uit: 2004, USA
Regie: Joseph Ruben
Met: Julianne Moore, Dominic West, Gary Sinise, Anthony Edwards, Alfre Woodard, Linus Roache
Synopsis: Telly Paretta (Julianne Moore) heeft meer dan een jaar geleden haar zoontje verloren bij een vliegtuigongeluk en is nog altijd bezig met het verwerkingsproces. Dan gebeuren er dingen die haar doen twijfelen aan haar geestelijke gezondheid.
Wanneer iemand je over The Forgotten vertelt, zal hij of zij het bijna alleen over het verhaal hebben. Scriptschrijver Gerald di Pego heeft de afgelopen decennia zijn geld voornamelijk verdiend met TV-films en -series. Met Phenomenon (je weet wel, die film met John Travolta die ineens bovennatuurlijke kunstjes kan), Instinct en het J-Lo vehicle Angel Eyes werden ineens drie van zijn scripts verfilmd voor het grote doek. Instinct en Angel Eyes flopten overigens gigantisch.
En nu is hij dus verantwoordelijk voor het verhaal van The Forgotten. Dat Di Pego op zich heel wat in huis heeft wordt gedurende het eerste half uur duidelijk. We zien Julianne Moore in een indringende rol worstelen met het verlies van haar zoon en we zien hoe haar echtgenoot en haar psychiater haar proberen te helpen met het verwerkingsproces. Op zich steekt hier al een mooi verhaal in, zij het meer voor een arthouse film. Dus komt er een twist. Op zich is deze twist goed gevonden en geeft het een mooie nieuwe dimensie aan de film. Maar Di Pego laat het daar niet bij. Er komt nog een twist, en nog een. En na een uur is het verhaal zo compleet belachelijk geworden dat er simpelweg niet meer in mee te gaan is.
Doodzonde is dat, want al het andere aan de film is uitstekend. De cast is, met Julianne Moore voorop, zeer solide, met als enige uitzondering de miscast van Alfre Woodard als een detective. De regie is ook prima verzorgd, de editing is soms verassend door het spelen met kleuren, en er zijn een aantal goede schrikmomenten met een paar mooie special effects. Maar al deze elementen kunnen de schade van het vreselijk stomme plot met geen mogelijkheid repareren. Het lijkt alsof Di Pego een M. Night Shyamalan verhaal wilde schrijven maar er uiteindelijk een anderhalf uur durende X-Files aflevering uit zijn printer kwam rollen. Di Pego lijkt me uitstekend op zijn plaats bij het medium TV.
Hallo allemaal,
Na een vw & lepaulski-vrij november maken JB en VW van de gelegenheid gebruik om nog een aantal films uit 2004 te bespreken. In december zullen we nog koortsachtig aan de bak moeten om fatsoenlijke jaarlijstjes voor 2004 in elkaar te draaien.
Ja, het seizoen is weer geopend en tot 7 januari zijn alle filmmakers vogelvrij verklaard. Voor het vijfde opeenvolgende jaar verwachten we dat ook jullie, de vijfde colonne van vw & lepaulski, ons weer voorzien van jullie eigen hitlists. Na de 7e vindt de bodycount plaats en zal jouw TOP en FLOP lijstje op de site geplaatst worden.
Verwacht binnenkort een minder militante oproep voor de ongepolariseerde filmliefhebber inclusief een linkje naar een overzicht van alle films die dit jaar in de bioscoop draaiden.
JB, take a shot