For Your Eyes Only part CVII

The inner beast will be released


Hulk

Uit: 2003, USA
Regie: Ang Lee  (Crouching Tiger Hidden Dragon, Brokeback Mountain)
Met: Eric Bana, Jennifer Connelly, Sam Elliott, Josh Lucas, Nick Nolte

Synopsis: David Banner is laborant voor een geheime militaire operatie. Wanneer zijn onderzoek van boven af wordt tegengewerkt test hij zijn levensbekrachtigende elixer op zichzelf uit. Zijn veranderde gestel wordt door de volgende generatie Banner geërfd wanneer hij een zoon verwekt. Bruce Banner wordt al jong gescheiden van zijn ouders en groeit op tot veelbelovend wetenschapper. Wanneer er tijdens een kortsluitende testopstelling een dodelijke hoeveelheid gammastralen vrijkomt, overleeft Bruce dit en blijkt fitter dan ooit. Al snel worden zijn explosieve genen op de proef gesteld door geldbeluste wetenschappers, een obsessieve vader en het Amerikaanse leger.



VW

Een recensie van Hulk. Heeft VW na The Matrix en Charlie's Angels zijn lesje nog niet geleerd? Terwijl er ook subtielere films als Il Più bel Giorno della mia Vita, Japón en Rabbit-Proof Fence draaien. Eén reden om toch Hulk te gaan zien, is een recent tripje naar het Antwerpse Metropolis waar je de superieure doeken en akoestiek optimaal moet benutten met flink spektakel.
Maar er zijn meer redenen om naar Hulk te gaan. Iedereen boven de 25 herinnert zich die tv-serie nog over een groengespoten bodybuilder met sprietige pruik. De verhaallijn (iedere week dezelfde in een ander stadje) en special FX (Bill Bixby duikt achter een bank om als groen geverfde Lou Ferrigno weer te voorschijn te springen) bezitten een hoog camp-gehalte en hebben een plek in ons collectieve geheugen gevonden.


Desalniettemin werd snel duidelijk dat regisseur Ang Lee voor de old-skool aanpak koos en de minder campy wortels van de comic opzocht. Zou Lee de geslaagde poging waarmee Tim Burton de Adam West-versie van Batman (buikje, maillot en kartonnen bat-cave) negeerde en van de caped crusader weer een donkere binnenvetter maakte, kunnen evenaren?
In deze versie The Incredible Hulk is Bruce Banner te vergelijken met het karakter John Nash in A Beautiful Mind. Een afstandelijke wetenschapper die worstelt met zijn relatie (ook in ABM wordt de partner gespeeld door Jennifer Connelly) en zijn unieke gaven. Waar John Nash wordt belaagd door de Russen om zijn talenten uit te buiten, moet Bruce Banner het Amerikaanse leger en een onethisch commercieel onderzoekscentrum van het lijf houden.


Maar met een eetlepel Dr Jekyll and Mr Hyde, een snufje Frankenstein en een flinke scheut King Kong heb je misschien wel een treffender beschrijving. Het verhaal wordt simpel gehouden om de karakters zoveel mogelijk ruimte te geven. Iedereen die voor puur spektakel komt, moet zich daardoor geduldig door de stukjes psychologische verdieping heen bijten. Degene die een boeiend superhelden verhaal verwacht, komt ook niet helemaal aan zijn/haar trekken want het karakter van Banner hangt voornamelijk op aan een verdrongen jeugdtrauma en de sluimerende, explosieve woede die hij met zich meedraagt. Net iets te mager om flink boven het superhelden-maaiveld uit te steken.


De acteurs maken Hulk uiteindelijk echt de moeite waard. Eric Bana, van oorsprong Australisch komiek, heeft met een relatief korte carriere al behoorlijk wat laten zien. Zijn rol in de kleine, Australische film Chopper was een absolute doorbraak en met Hulk toont Bana hoe sterk hij zijn karakters neerzet. Ook Jennifer Connelly vult haar beperkte rol perfect in. Actrices hebben de interessante rollen niet voor het oprapen maar Connelly weet altijd wel een indruk achter te laten. Of je favoriete film nou Requiem for a Dream, The Hot Spot, Labyrinth, Phenomena of Once Upon a Time in America is, zij is altijd in alle opzichten een bijzonder prettige verschijning. Sam Elliot (The Cowboy in The Big Lebowski) is een lekker knorrige generaal met granieten hoofd, zonder dat de clichés er bijhangen. Met Nick Nolte had ik wat meer moeite, hij is wel flink ranzig als krankzinnige vader, David Banner, maar wordt tegen het einde te veel opgeblazen als duivelse tegenstrever.

Hulk zelf is het CGI-gesprek van het jaar; is hij geslaagd of niet? Nou, Hulk is één van de beste CGI-figuren die ik tot nog toe gezien heb. Zijn onwerkelijke gestalte is overal perfect in de werkelijke actie en enscenering verwerkt en heeft zeer overtuigende gelaatstrekken. Zijn huid, met die krankzinnige kleur, heeft niet het realistische van de dino's in Jurassic Park maar de felheid biedt wel het gammastraalgevoel dat de originele strip voorschrijft.


Dan heb ik nog niet al mijn kritische noten gekraakt. Tegen het eind begeeft de film zich in een nieuwe, verwarrende richting met een onbevredigende climax. Het gegeven dat Banner als Hulk nauwelijks klein te krijgen is maar in menselijke vorm extreem kwetsbaar wordt, helaas, nauwelijks gebruikt. In plaats daarvan wordt een ander CGI-monster geïntroduceerd als ultieme uitdaging. Natuurlijk steekt deze schril af bij onze held Hulk waardoor enige teleurstelling niet te voorkomen is. De twee uur en een kwartier die de film duurt, maakt het daarbij een (te) lange zit. Al met al toch een geslaagde superhelden film die net niet tot de categorie van Superman en Batman doordringt.


VW geeft ***



jouw mening



Gezien: 04-07-2003

Beste LePaulski,

het is vandaag 13 juli, van harte! De temperatuur zal vermoedelijk tegen de 30 gaan lopen en ik zit een dagje binnen. Het strand, terras en de waterplas gaan wijken voor de Galibier, de Telegraph en de Alpe d'Huez. Erg streng volg ik de toer niet meer maar dit kan een interessante dag worden. De hegemonie van Armstrong kan ik goed verdragen. De laatste spannende strijd die ik me kan herinneren was misschien wel de spannendste ooit, zo'n 15 jaar geleden. Greg Lemond en Laurent Fignon die, op de voor laatste dag in een tijdrit door Parijs, meen ik, slechts door enkele seconden in het eindklassement gescheiden waren.
Armstrong heerst nog souvereiner dan Indurain. Miguel wist altijd vele minuten in de tijdrit te pakken maar in de bergen leek hij altijd kwetsbaar. Door als een stoommachine achter de aanvallers aan te rijden, verloor hij nooit te veel minuten. Maar bij Lance rijdt niemand weg wanneer de Amerikaan dat niet aanstaat. Fantastisch om die man de wedstrijd te zien controleren. In de finale altijd met gemak het wiel van aanvallende concurrenten pakkend om ze ongenadig te laten staan in de laatste 3 kilometer van een klim. Die man saai noemen omdat hij geen zogenaamd heroïsche rit (© Herbert Dijkstra) aflevert omdat hij niet 'sterft' of het snot voor de ogen hoeft te fietsen (© Mart Smeets) in een klim vind ik kortzichtig. Maar Armstrong ziet er niet zo beregezond uit als voorheen. Zijn armen zien er ziekelijk dun uit, zijn hoofd nog iets strakker dan normaal. Het is dat gisteren een deel van zijn naaste concurrenten al in de eerste bergrit door de mand viel maar Armstrong ziet er kwetsbaar uit. Gevoelig voor een virusje of plotse inzinking. We zullen het vandaag zien. Als er maar een renner opstaat die de concurrentie compleet aan gort rijdt dan kom ik wel aan mijn trekken.

A vouz Hilversum



Home